Журба
У паветры нібы тальк,
Змывае нешта дождж,
Працяг жыцця працяглы знак-
Сьцябло ўздымае хвошч.
І дзесьці ўскрыкне мклівы птах,
І рэхам гулкім крок,
Раптоўна нераптоўны шлях,
Журбы маўклівы зрок.
Мяне той дзень заспеў з зарой,
Стаючы на ўсход,
Хрыста- на крыжы і крывей,
На крыжы і крывей…
Журба
У паветры нібы тальк,
Вось колькі звычных жмень?
Страсная пятніца з бадзяг
Усе тлее кожны дзень…….30.04.2021.
Журба
© Copyright: Савицкая Пищурина Татьяна, 2021
Свидетельство о публикации №221050100488
Свидетельство о публикации №221050100488
Рецензии
Зноў не магу не ўтрымацца, каб не напісаць водгук, хаця да паэзіі часцяком абыякавы (хоць і сам ствараю яе). Верш вельмі ўразіў і зачапіў, некалькі разоў запар з задавальненнем прачытаў яго. Дзякуй за цудоўную мову!
Александр Чепа 15.08.2024 20:59 • Заявить о нарушении
Александр Чепа 15.08.2024 20:59 • Заявить о нарушении
Аляксандр, дзякуй вялікі! Вельмі, вельмі прыемна Вас чытаць!
Савицкая Пищурина Татьяна 26.08.2024 17:33 Заявить о нарушении
Савицкая Пищурина Татьяна 26.08.2024 17:33 Заявить о нарушении
На это произведение написаны 2 рецензии, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.