Песню раптам пачую,
Што ва мне адзавецца.
І матыў той расчуліць,
Сэрцам ён адаб’ецца.
Ды мне ўспомніцца прысмак,
Прыгадаю ў драбніцах,
Ахалодаўшы прысак
Пад дажджом з навальніцай.
Рэчаіснасць адыддзе,
Адплыве, растрапецца,
Захаваецца недзе,
Летуценне спляцецца.
Бачу ў тым я спаўненне
Мар далёкiх, з дзяцінства,
Мусіць, ёсць спакушэнне,
Неразрыўнасць адзінства.
Так народная песня
На мяне паўплывае,
Успамін уваскрэсне,
Рэчаіснасць растане.
Чую песню народа,
Песня гэта, як вецер,
Там раздолле, прырода...
Гiмн, найлепшы на свеце...
Песню раптам пачую...
© Copyright: Татьяна Цыркунова, 2021
Свидетельство о публикации №221051200535
Свидетельство о публикации №221051200535
Рецензии