Светлячкi i людзi

Ніколі не быў у Егіпце. Але недзе чытаў, што ў тамтэйшай пустыне жывуць светлячкі, якія ноччу міргаюць святлом. Вось так сабе міргаюць, як зоркі і міргаюць. Уразнабой. Тысячы гадоў за гэтым назіралі жраццы ягіпецкія і заўважылі, што не аднойчы здаралася: светлячкі пачыналі нечакана сінхранізавацца... Спачатку адзін адсотак ад агульнай колькасцім, потым другі... Трэцці... І на нейкім этапе, у нейкі момант уся пустыня светлячкоў раптоўна сінхранізуецца ўспышкамі святла і заводзіць адзіны рытм: бух- выбухнула святло, бух, - пагасла, - усё, дакуль ахоплівае вока наўкола, падпарадкоўваецца агульнаму рытму. Уся бачна пустыня са светлячкамі цяпер не проста білскае сям-там-неўпапад, а сінхронна ў адзін момант у адным рытме ўспыхвае святлом, а праз імгненне - згасае. Святло, цемра, святло...
Гэта жраццоў навяло на думку, што такім чынам можна заводзіць і грамадства. Можна накруціць натоўп так, каб ён сінхранізаваўся. Біўся, быццам пульс, у адзіным рытме. Галоўнае завесці натоўп, зладзіць адзіны рытм, а потым... А потым згублены ключы... Жраццы забыліся дзеля чаго яны шукалі інструмант кіравання натоўпам. Ці дзеля рэвалюцыі, ці дзеля контрэвалюцыі, ці дзеля тыранііі... Але інструмент быў знойдзены.