Морда у хмарах
Глянуў у хмары, - блін, і там вусатая морда! З хвіліну глядзеў з нейкай злосцю, пакуль вецер не разагнаў "тварыну". Думаю, да чаго мне ўсё гэта глянулася? А потым суцешыў сябе, можа ў хмарах не морда Таракана была, а Гасподзь паказаў мне мой твар? І чаму гэта я пра Лукавага падумаў? З такім ходам думак зусім гумар страчу, што перастану разумець нябесныя жарты.
Свидетельство о публикации №221060701277