Раскрычаўся тата Гром,
А за ім – Грымніца,
Захадзілі хадуном –
Будзе навальніца.
Напалохаліся ўсе
Ў лесе касцяніцы.
Захаваліся ў кусце
Дробныя суніцы.
Ападуць яны з куста –
Пэўна, не заплачуць.
Гром грыміць ім: "Тра-та-та..."
Нібы нешта значыць.
А Грымнічкі ў небе
Грому не баяцца.
Ён – іх тата, нібы,
Скачуць, весяляцца.
Грыміха, як бабка іх,
Пачала сварыцца:
"Ціха! Досыць гэтых ліх!
Цэлы свет журыцца..."
Як імгненна сціхлі ўсе,
Ды пабеглі ў хату.
А прапала ліха дзе?
Плакала зацята...
Перад дажджом
© Copyright: Татьяна Цыркунова, 2021
Свидетельство о публикации №221060900334
Свидетельство о публикации №221060900334
Рецензии