6. 3. Полная функция управления

6.3. Поўная функцыя кіравання.

У межах ДОТУ пагранічна абагульняючым паняццем з'яўляецца паняцце "ПФУ, ПФК - поўная функцыя кіравання". Гэта паняцце па сутнасці сваёй паўтарае дадзенае ў раздзеле 6.1 вызначэнне з'явы "кіраванне", аднак разгортваючы яго да большай дэталёвасці.
Поўная функцыя кіравання - як аб'ектыўнае з'ява — ўяўляе сабой пераемную паслядоўнасць разнокачественных дзеянняў, у якой рэалізуецца працэс кіравання ва ўсёй паўнаце выяўленых магчымасцяў і дэталёвасці. Інакш кажучы, поўная функцыя кіравання ўбірае у сябе ўсю алгоритмику* кіравання аб'ектам (працэсам).
Этапы поўнай функцыі кіравання прадстаўлены ў табліцы 6.3-1 ніжэй. Слупок  - нумарацыя этапаў поўнай функцыі. Слупок 2 - змест кожнага з этапаў. Слупок 3 - параметры, якія неабходна кантраляваць у працэсе кіравання па поўнай функции**.

* Алгарытм - скажонае "Аль-Харэзм" - імя сярэднеазіяцкага матэматыка сярэдніх стагоддзяў. Яго імем называецца пераемная паслядоўнасць дзеянняў, выкананне якой дазваляе дасягнуць пэўных мэт, целей. Таксама называецца алгарытмам апісанне некай любай паслядоўнасці дзеянняў. Алгарытм ўяўляе сабой сукупнасць:
 - інфармацыі, якая апісвае характар пераўтварэнні уваходнага патоку інфармацыі ў кожным блоку алгарытму, і
 - мер (Мерка), якія кіруюць перадачай патокаў пераўтваральнай ў алгарытме інфармацыі ад кожнага блока да іншых.
Пад алгарытмікай разумеецца ўся сукупнасць прыватных функцыянальна спецыялізаваных алгарытмаў. Сярод паняццяў, уласцівых субкультурам навученцаў на аснове гуманітарнага тыпу адукацыі тэрмінам "алгарыт", "алгарытміка" найбольш блізка звязка тэрмінау "сцэнарый", прычым сцэнарый з абавязковай шматварыянтнасцью, да таго ж ящэ з допускам шчырай "імправізацыi".
** Слупок 3 неабходны для выпрацоўкі разумення таго, што і як варта кантраляваць у працэсе кіравання па поўнай функцыі, таму ў пачатку вывучэння ДОТУ ён можа быць незразумелы, бо мяркуе валоданнем паняційнага апарата ДОТУ-ДАТК і яе прыкладанняў як к таварам, так и паслугам. Калі пры пачатку вывучэння ДОТУ слупок 3 незразумелы, то дастаткова абмежавацца слупкамі 1(строга спарадкаваная нумарацыя) і 2(сутнасть), А да слупка 3 (індывідуальныя тлумачэння) варта вярнуцца пазней, калі мы будзем разглядаць арганізацыю працэсаў кіравання і ўваходжанне ў кіраванне.

№№ п. п. : 1;2;3;4;5;6;7;8.

Змест этапаў поўнай функцыі кіраванне: Выяўленне фактару асяроддзя, які
"цісне на псіхіку", чым і выклікае суб'ектыўную патрэба ў кіраванні. Кіраванне па поўнай функцыі пачынаецца менавіта з гэтага; Фарміраванне навыку (стэрэатыпу)
распазнання фактару асяроддзя на будучыню і распаўсюджванне яго ў культуры грамадства; Мэтапакладання ў дачыненні да выяўленага фактару. Па свайму сутнасці мэтапалаганне уяўляць сабой фарміраванне вектара мэтаў кіравання ў дачыненні да дадзенага фактару і ўнясенне гэтага вектара мэтаў у агульны вектар мэтаў
суб'екта якi кіруе. Мэтапакладання можа ўключаць у сябе рашэнне задачы аб
ўстойлівасці прыватных мэтаў і вектара мэтаў у цэлым у сэнсе прадказальнасці, хоць гэта можа быць аднесена і да этапу нумар чатыре поўнай функцыі кіраванне; Фарміраванне Генеральнай канцэпцыі кіравання і прыватных канцэпцый кіравання ў
дачыненні да кожнай з мэтаў у складзе вектара мэтаў (г.зн. мэтавых функцый
кіравання, якія складаюць у сукупнасць генеральную канцэпцыю) на аснове
рашэння задачы аб ўстойлівасці ў сэнсе прадказальнасці паводзін аб'екта якiм кiруюць(аб'ектыўна-cуб'ектыўнаму працэсу) пад уздзеяннем: знешняга асяроддзя, уласных змяненняў аб'ектасцью якая i як камандуе, кіраванне кiраваннем; Укараненне Генеральнай канцэпцыі кіравання ў жыццё - арганізацыя новых або рэарганізацыя існуючых кіраўніцкi структурных звязак, апорных мэтавыя функцыі
кіраванне; Кантроль (назіранне) за дзейнасцю структур у працэсе кіравання, якое ажыццяўляецца імі, і каардынацыя ўзаемадзеяння розных структура i iх звязак; Удасканаленне дзеючай, не генеральной канцэпцыі ў выпадку неабходнасць; Ліквідацыя існуючых структур і вызваленне рэсурсаў якiя выкарыстоўвалiся у выпадку непатрэбнасці альбо падтрыманне іх у працаздольнам стане да наступнага выкарыстання.

Змест кантролю па этапах поўнай функцыі кіраванне: 1. Выяўлены рэальны фактару
альбо ў ролi аб'ектыўнага фактару ўзведзены выдуманы кімсьці глупства альбо ілюзія? Кіраваць можна толькі аб'ектыўна існуючымі працэсамі або аб'ектыўна
ажыццяўляльнымі праектамі. Здзяйсняльнасць гэтага этапу поўнай функцыі мяркуе папярэдняе назапашванне некаторага мінімуму інфармацыі аб асяроддзі, з якой
ўзаемадзейнічае суб'ект, паколькі ў адваротным выпадку ён не здольны распазнаваць фактары якiя ўздзейнічаюць ў іх поўным спектры. 2. Па сутнасці гэта - пытанні метралагічнай заможнасці выяўлення фактару незалежнымі адзін ад аднаго
назіральнік. Неабходна выявіць і прааналізаваць пералік параметраў, якія характарызуюць наяўнасць фактару, які патрабуе кіравання, і вызначыцца з
метралогіяй ў дачыненні да кожнага з параметраў (з дапамогай органаў пачуццяў альбо прыборна, альбо і тое, і іншае). 3. Аналіз мэтаў, метралагічнае заможнасць кожнай з іх. Аналіз структуры вектара мэтаў на адсутнасць у ім дэфектаў (аб'ектыўна няздзейсных мэтаў, якiя узаемна выключаюць адзін аднаго па мэтах,
парушэнні парадку прытрымлівання па прыярытэтнасці мэтаў, паўтарэнне адных і тых жа мэт на розных прыярытэтах і т.п.) 4. Ці вырашана і як вырашана задача прагнозу ў дачыненні да ўздзеяння выяўленага у п 1 фактару і магчымасцяў дасягнення пастаўленых мэтаў у дачыненні да яго. Ці ёсць Генеральная канцэпцыя кіравання і як у яе ўключана прыватная канцэпцыя ўпраўлення па мэтам, звязаных з выяўленым у п. 1 фактарам. 5. У аспекце сацыяльных прыкладанняў: Кіраванне праектамі на
практыцы гэта — 1) размеркаванне персанальнай аднаасобнай адказнасці за
розныя этапы праекта паміж рознымі людзьмі, 2) Размеркаванне паміж імі
паўнамоцтваў і 3) Размеркаванне разнастайных рэсурсаў, неабходных (як і паўнамоцтвы) для ажыццяўлення імі сваіх функцый. Адпаведна па сутнасці
гаворка павінна ісці аб выяўленні і разглядзе заможнасці той сеткавай мадэлі, у якой выяўляецца дзейнасць структуры, апорнай на прыватную канцэпцыю кіравання ў дачыненні да фактараў выяўленага ў п. 1 (аб ўзаемасувязях ДОТУ і апарата
сеткавага планавання гаворка пойдзе далей у чале 7). 6. У аспекце сацыяльнага
прыкладанне: Уласна кажучы, гэта — кантроль за ажыццяўленнем праекта на аснове яго сеткавай мадэлі с дзейнасцю структур і службовых асоб, якія ўзначальваюць кожную з іх персанальна. 7. Аналагічна 1-4 этапах поўнай функцыі. 8. У аспекце сацыяльных прыкладанняў: У выпадку ліквідацыі першае пытанне: хто атрымальнік і захавальнік вынікаў дзейнасці? I далей працаўладкавання вызваленага персаналу і збыт які стаў непатрэбным абсталявання. У выпадку падтрымання ў працаздольным стане паўстаюць пытанні падтрымання кадравага складу на належным прафесійным узроўні, забеспячэнне новым абсталяваннем.

Пункты " 1 " і " 8 " у поўнай функцыі кіравання прысутнічаюць заўсёды. Прамежкавыя паміж імі можна аб'яднаць альбо больш глыбока дэталізаваць, прадставіўшы іх як пераемную паслядоўнасць нейкіх больш дробных "этапаў"
адпаведна патрэбам практыкі.
Поўная функцыя кіравання можа ажыццяўляцца толькі ў інтэлектуальнай схеме кіравання (разнавіднасць схемы кіравання прэдыктар-карэктар альбо предуказатель-поправщик*), якая прадугледжвае творчасць сістэмы кіравання - суб'екта-кіраўніка - як мінімум у наступных галінах: выяўленне фактараў асяроддзя, якія выклікаюць патрэба ў кіраванні або змене яго характару; фарміраванне вектараў мэтаў; фарміраванне новых канцэпцый кіравання; ўдасканаленне метадалогіі і навыкаў прагнозу пры вырашэнні пытання аб устойлівасці ў сэнсе прадказальнасці пры
пастаноўцы задачы кіравання і (або) у працэсе кіравання па схеме прэдыктар-карэктар.

* Значэнне гэтых тэрмінаў будзе падрабязна растлумачана далей у раздзеле 6.7.

Адпаведна авалоданне эфектыўнай асобаснай культурай пазнання і творчасці (чаму была прысвечана ўвесь параграф №5 з 15 падпунктаў, урокаў) - аб'ектыўная неабходнасць для кіраўніка, калі ён не жадае быць "зомбі-аўтаматам", якія нясуць ускладзеныя на яго звонку нейкія функцыі ў тым ці іншым працэсе кіравання, а жадае дзейнічаць у рэчышчы промыслу Божага (тым больш, што толькі Бог мае ўладу над адрозніваннем як здольнасцю - а без гэтага першы пункт поўнай функцыі кіравання ў агульным выпадку нерэалізуем, а ў прыватных, iндывiдуальных выпадках рэалізуем з больш або менш істотнымі абмежаваннямі).
Калі ў рэальным працэсе кіравання нейкія этапы поўнай функцыі кіравання не выяўляюцца, то гэта азначае, што кіраванне вядзецца не па поўнай функцыі: г.зн. некаторыя этапы поўнай функцыі рэалізуюцца за межамі аб'екта (працэсу), кіраванага не па поўнай функцыі.