Знізала мары нітачкай цяпла,
Зпляла каралі з ягадак-бусінак,
Каб падарыць табе мая зямля,
Сваёй пяшчоты некалькі хвілінак.
Спяваю песню - так мне лепей жыць,
І пра турботы па жыцці забыцца.
Няма таго з кім так хацелась быць,
І тая боль, ніяк не загаіцца.
Вось так жыву: і плачу і смяюсь,
Сыноў гадую - год ужо не першы.
А калі цяжка - Богу памалюсь,
Альбо складаю, як умею, вершы.
Знiзала мары
© Copyright: Владимир Зезюлин, 2021
Свидетельство о публикации №221092300566
Свидетельство о публикации №221092300566
Рецензии