Тыныслык кувар

                Ойлымаш
               
 Петюй ден Микуш  пырля  кушкыныт. Южгунам вурседылыныт, ик-кок кече мутланенат огытыл. Кумшо кечылан угыч к;неныт.
  Ик кечын чот вурседылмек, кредалаш пижыч. Тиде жапыште ала-кушеч к;дырчан пыл толын лекте,й;р   раш т;;але.Коктынат  м;г; куржын колтышт.Петюй окнаш ончале. Уремыште й;р лакыв;дышт;   те;ызла  ташлен. Тудо Микуш  йолташыж деч посна пеш йокроклана.Шке семынже  к;наш  шоналтыш.
  Й;р чарныш – чевер кече ончале. Петюй уремыш куржын лекте. Леваш омсам почын, кок кермычым лукто.Кермычым   в;д йогымо  верыш  пыштыш.
  Микуш  окна гыч йолташыжым ужо. Шке семынже шоналтыш: «Молан кермычшым луктын?» Писын уремыш   куржын лекте, леваш гыч кермычым луктын, в;дыш пыштыш. Почешыже Петюат ок код–  кок кермычым угыч лукто.
Тыге   т;р корным ыштен шындышт.
Петюй мутым лукто,  «Тыныслык але сар?» – йодо.
– Тыныслык! – Микуш кидшым шуялтыш.
   «Тыныслык  к;вар»  йолташ кылым угыч ыштыш. Келшымаште  веле ончыкыла каяш корно почылтеш. Порын илен, кумылат к;за.