Аягъым тайды

Джыр айтылды да эжиу тутулду,
Кюу тартылды да джюрек буркъулду,
Джашау дедим да – терсге бурулду,
Мырды топракъгъа къала къурулду.

Джуртум дедим да джуртуму сюйдюм,
Ол сюялмады, мен анга кюйдюм,
Тюзлюк дедим да терсле хорлалла,
Хар атламымы зарла маралла.

Джуукъ дедим да джуукъну тутдум,
Кёб затха тёздюм, кёб затны джутдум,
Бериучю болдум, алыучу болмай,
Джангыз бирине ауурлукъ салмай.

Баш ие десем – мени тонады,
Болмаз  адамгъа ёмюр къорады,
Джауум атымы сёзде тарады,
Ётюрюк айтыб бедиш санады.

Ёмюр дегенни узунча кёрдюм,
Муратлдарымы кенглеге кердим,
Хар «джыгъылгъаннга» эсими бёлдюм,
Ма бюгюннге да алай бла келдим.

Къарачай десем – кесин унутхан,
Кеси къолу бла кесин къурутхан,
Онглуларыны кёлюн суутхан,
Сёз бла, тил бла ачы улутхан.

Халкъынг-къанынгды, сюймей болмайса,
Джуртунг-джанынгды, кенгде онгмайса,
Келсенг а – къаугъа, джалан сёз, кирлеу,
Бир-бирин теблеб ёргеге ёрлеу…

Джыр айтылды да эжиу тутулду,
Кюу тартылды да джюрек буркъулду,
Джашау дедим да терсге бурулду,
Мырды топракъгъа къала къурулду.
2015.Москва.


Рецензии