Мыдахланнган тенгиме

Алтын эриб кепге кирмей, дараджасы билинмейди,
Накъут-налмаз, эгелмеден, джылтырауу кёрюнмейди,
Зорлукъла бла иленмеден, адам адам болалмайды,
Хар къыйында боюн бюкген джашау джолун туталмайды.


Джангыла да, тюзете да адам алай усталашыр,
Акъылы да, тёнгеги да, дамын алыб, тамамлашыр,
Аны ючюн бюсюреу эт джыгъылыугъа, туруугъа да,
Арытмагъан тюз джолгъа да, ташда, тауда барыугъа да.


Къара кюнле тик турургъа, эс джыяргъа юретелле,
Ашхы кюнле мыдахлыкъны джюрекледен чиркителле,
Барысы да дерследиле, сынаулалла Джаратхандан,
Джокъдан бизни бар этиб да, бу Дуниягъа къаратхандан.


Болур Аны бир эсеби, быллай джашау берген эсе,
Адам улун хар палахдан ётдюрюрге керек эсе…
Бизге джетген - шукур эте, келген кюн бла тюбешиудю,
Аны алыб келгени бла - бет джарыкълы бетлешиудю.


Рецензии