Падснежнiк
Бачу я падснежнік на двары.
Цераз мерзлы пласт, яшчэ зімовы,
Вылез веснік сонечнай пары.
Кволыя зялёныя лісточкі
Атачаюць дужае сцябло.
Не баіцца кветка зімняй ночкі,
Ведае — не за гарой цяпло.
Я гляджу на кветку закахана,
У ёй такая прагнасць да жыцця.
Прыгажуня з верай палымянай,
Мужнасці не будзе забыцця.
Зараджэнне кветачкі прыгожай,
Першы цёплы подых веснавы...
Забіяцкі гонар дапаможа
Перажыць палон ёй снегавы.
Свидетельство о публикации №222021100464