Снэжаны стэчкi

По до морозу у поры студной
Снэжаны стэчкi заквiтают вышнi,
I гласiв ангельскiх до тiх не слышу,
Снэжаны стэчкi у травi рубряной…

До боже дела еще зде засiм,
До стонiв тiх, о войны заморылi,
За тiх кто жизнi у тьеру положiлi,
Снэжаны стэчкi у трави рубряной.

Квiтет нi час, квiтет скаврэньем века,
Квитет  как плагу свершi i затiх,
Нi хлад нi дiждь, нi заступовiть се то,
Снэжаны стэчкi у травi рубряной.

Як дiвний пОказ клiнiцы до веры,
Як дiвнiй пОказ совлестi зымной,
До грядей горнiх, нi крываясь скавры
Снэжаны стэчки у травi рубряной.


Рецензии