Рэшта
Некалі, бачыў шмат жабракоў. Калек.
Цыганоў на вакзалах.
Асабліва ў Расеі.
І не шкадаваў. Анікога. Праходзіў ушчэнт. Міма. Як лязо.
Неяк з маім сябрам закранулі гэтую тэму. І мне было не дваццаць год.
Дай. Дай ім хоць капеечку. Дай. Не шкадуй. Наўогул.
Калі і капеечкі нема. Дай хоць што.
Яны выжываюць. А ты жывы. Так казаў мой сябр.
Такі вось зьдек.
Сёння раніцай, у падземным пераходзе.
Старая цётка гандлявала самаробныя кветачкі.
Я набыў. Букецік.
Бухі дзядзька сядзеў тутака ж.
Пакінуў яму рэшту.
Дзядзька зьнізу заглянуў у мае вочы.
Пакінь сабе.
Час зьдзічэлы.
Рэшта
© Copyright: Ёхан Леверда, 2022
Свидетельство о публикации №222040300840
Свидетельство о публикации №222040300840
Рецензии