Паска
У нас так кажуць. Ня Вялікдзень.
Паска.
І не куліч, не пірог, пасха, а паска.
У старавераў на Вялікдзень ходзяць. На магілкі. Да сваякоў, знаёмых.
Мы здалёк прыехалі.
Магілак шмат, паспець да заходу сонца трэба. Лямпадку запаліць, яйка пакласьці, кавалачак паскі.
З гомельскага аэрапорта бамбавоз узляцеў, а мы ў пятнаццаці кіламетрах ад яго, на могліцах, у прадзеда. Роў стаяў такі, што я ледзь не абассаўса з жаху. З крывавыма зоркамі, на крылах, ізарваў маё неба, навалач.
Буслы зняліся з кубла і паляцелі прэч.
Паска.
Госпадзе, паглядзі на нас з нябёсаў.
Я завязваю рушніка на старым крыжы.
Рукі мае трусяцца.
Паска
© Copyright: Ёхан Леверда, 2022
Свидетельство о публикации №222042501134
Свидетельство о публикации №222042501134
Рецензии