Нёман за мастом віруе,
Хутка круціцца вада.
Пэўна, волат наш хітруе,
Хто папаў туды — бяда.
Нёман можа быць жахлівым,
Ён знянацку нападзе.
Напужаўся палахлівы:
«Ох, куды ж ён завядзе?»
Нёман можа стаць глыбозным,
Нібыта страшэнны роў.
Ён бывае нават грозным,
Для людзей і для звяроў.
Нёман восенню журботны,
Хвалі цяжкія гудуць.
На душы тады маркотна —
Восень ладзіць свой статут.
Нёман стаў вясной вясёлы —
Волат жвавы трошкі сціх.
Расцвіце ружовы золак —
Прыгажосць кранае ўсіх...
Нёман за мастом вiруе...
© Copyright: Татьяна Цыркунова, 2022
Свидетельство о публикации №222051000408
Свидетельство о публикации №222051000408
Рецензии