Я неашчадная ў пачуццях,
З дзяцінства гэтак павялося.
Мне выясненне нібы пруцце,
Процістаўленне – так жылося.
Напоперак – не раз бывала,
Я процівагаю бядотам.
З маленства веды набывала,
Не паддавалася згрызотам.
Заўсёды з кнігаю-сяброўкай,
Яна мне свет падаравала.
Фантазія, як дамалёўка –
Над кожным томам шчыравала.
Ствараўся светапогляд доўга.
Я – дамаседка, даматканка...
Шаную родных, данасць доўга,
Да смерці буду – целяханка.
Я неашчадная ў пачуццях,
Стварылася даўно, з дзяцінства.
Салоўку-пяюна пачуці –
З тым спевам – поўнае адзінства.
Я неашчадная...
© Copyright: Татьяна Цыркунова, 2022
Свидетельство о публикации №222060800550
Свидетельство о публикации №222060800550
Рецензии