Лаянка і мат
пад стрэл...
Ўскрык!
Вось...
Плясканне з абрыву ў рэчку.
Ад'язджае машыны рык.
…І без следу.
Супакоіцца вада
праз імгненне...
Як заўсёды...
Ціха, ціха пацячэ
праз камяні і праз брод,
труп з сабою цягнучы,
да балота...
Супакоіць там хтосьці.
І павісне вісяком
у хаце каменнай,
казённы.
І аб гэтым ледзь заплаце
у нашым горадзе бяссонным,
маці...
Дзе ты, дзе ж ты, мой сынок?!
Так да смерці ёй чакаць.
ЭТАЖМАМА.
Супакоiцца вада
© Copyright: Ицхак Скородинский, 2022
Свидетельство о публикации №222081900037
Свидетельство о публикации №222081900037
Рецензии