Чаканне замірае на вуснах салодкім ананасавым сокам. Прыкрываю вочы. Замаруджваю бег хвілін. Смак часу чамусьці напамінае суніцы, спелыя, чырвоныя, салодкія і вялікія-вялікія.
Пастэльныя фарбы - чырвонае з белым.
Малюю час. Ён атрымліваецца нейкім асіметрычным і няроўным.
Сунічка.
Хочацца паспрабаваць, але ж яна намаляваная фарбамі ўяўлення на паперы маёй свядомасці.
Адчуванні? Не. Яны маўчаць. Спакой. Адчуванне лёгкасці.
Чаканне- не такі ўжо важкі іспыт, калі ты ўмееш марыць.
Мы используем файлы cookie для улучшения работы сайта. Оставаясь на сайте, вы соглашаетесь с условиями использования файлов cookies. Чтобы ознакомиться с Политикой обработки персональных данных и файлов cookie, нажмите здесь.