Китоби Хиштхона. Ба чои охирсухан

               


                БА  ЧОИ  ОХИРСУХАН


        Шукри бехад ба Парвардигори мехрубон намуда, ин чо ба ин китоб хусни анчом мебахшам. Албатта, ин навиштахо, чї тавре, ки дар пешгуфтор низ ќайд карда будам, аз камбудињо орї нестанд. Ќисме аз он норасоихо, ки ба таври объективї ба ин китоб рох ёфтанд, ба муаллифон низ аён аст. Боќимондаро умедворам хонандаи арчманд худ муайян месозад ва ба он некбинона назар меафканад. Илоч бошад, шахсони дилсўзе оянда дар китобу рисолахои худ барои бартараф намудани он камбудию норасоихо кўшиш ба харч медиханд.

          Албатта маќсади асосии китоб бо некї ёд овардани зиндагї ва кору бори фарзандони арзандаи диёрамон ва дар мисоли онон тарбия намудани насли навраси имрўзаю оянда аст. Чуноне, ки дар шеъре ќайд намуда будам:


                «…Некхохї пеша кун, чони падар, дар ин чахон,

                То тавонї беѓараз бар мўъминон ёрї расон,

                Аз ѓараз дурї бичўю дўст магир аз нокасон,

                То ба некї ёд орандат дар хама давру замон.


                Чун ба некї ёд оранд номи ман дар ин хаёт,

                Карда дур аз дил ѓараз, бинмуда ёде аз мамот,

                Ман биболам аз хаёту ќадр созам мехри дўст,

                Ќадршиносихои дўстон ёд карда босабот.


                Ман дар ин дунёи фонии аз Аввал бебаќо

                Бас чафохо дидаам… Бинмудаам кайфу сафо,

                Лек харгиз нашкастаам ахду паймон, алхазар!

                Гар наояд боварат, бар гузашта кун назар.


                Доимо дошта ба ёдам гуфтаи ахли салаф,


                Дурї чустам дар хаёт аз бахилу нохалаф,

                Гар дурахшад байни ёрон аќли солим чун садаф,

                Пешравию рушди он бинмудаам доим хадаф…»


       («Некхої пеша кун». Нашриёти давлатии   ба номи Рахим Чалил, Хучанд, 2010, сах.18-19).


        Ва ба чои охирсухан овардани боз ду шеъри худро бо номи «Чаро гузаштаро мебарорем аз ёд?» ва «Ибрат» ба маќсад мувофиќ донистам.


              (Давом дорад)