I кочатам, кочатам

Прарок
(у газетах пісалі, што ён, на стагоддзі)
праракоча
невыразнае нешта....

І кочатам, кочатам,
скасабо;чыўшы вочы,
помнікам
на магіле сваёй
замрэ...

А пасля,
гадоў праз дцать,
каліка пераходжы
глядзі.

Зарже...

Ах, Божа!
Не, ты глянь!!!
Хто
гэты,
аблуплены ідыёт?!


Рецензии