Як цёмка, хмарна на дварэ,
Лес мрэе ў тумане.
Застылы прывід на гарэ,
Клыкасты на кургане.
У цемры лёгка заблудзіць,
Істоты ўзнікаюць.
Нячысцік вабіцца вадзіць,
Прыгоды напаткаюць.
Напаўадкрыты небакрай,
Бягуць па небу хмары.
Прывіда постаць выбірай,
Ажыццявяцца мары.
Задумка раптам ажыве,
Ты ў яе ў палоне.
Сцяжком па казачнай канве,
Вялізны дуб аголен.
Прапаў адразу цемры страх,
Усё вядомым стала.
Прывіду, што з клыкамі – крах,
Пужацца не прыстала.
Як цёмка, хмарна...
© Copyright: Татьяна Цыркунова, 2023
Свидетельство о публикации №223011000506
Свидетельство о публикации №223011000506
Рецензии