Дубы

Простой национализм

Ёхан Леверда
----------------------
Колода

Вёска  доўгая.

Апасля другой вайны даўжэўшай не стала. Спалілі вёску. І Марэка, які кажухі шыў.
Немцы-фашысты.

А што там як, дох яго ведае.

Троху адбудавана сталася.
Таварыш Сталін даў кліч - адбудуем!

З самага ўскрайку.
На урочышчы.

Колода.

Колода ляжыць.
Хата за ёй спарахнела.

Я гэтай хаты і не бачыў,  хлопцы мне казалі. Дзед там жыў. Вельмі сквапны. Шчэ да  саветаў. І да расейцаў.

Тут такія дубравы неба падпіралі.

Кабаны і зубры пасьліся.

****** вёска завецца.

Сёння памерла. Не аграгарадок.  Што рабіць. Такі час.

Колода.

Да тойго году ляжала.

Дубовая.  У дыяметры. Пяць мэтрав.

Каля хаты , якой німа.

Хлопцы гвазда забівалі у колоду.

Каб вазвярнуца  дамоў.

Так кажуць.

Я у 70х бачыв гэтыя гвазды. Квадратныя. Кованыя. З шляпкай, шасьцізоркавай.

Час нейкай адміністрацыі быў. Надышоў. Дубы папілілі на "гробы".
Сцягнулі колоду у сьвет.

На паркет.

Нас . Ўсіх . На паркет.

Я отвечал на вопросы . В комиссии.

Перед войском, советском.

- Евреи в родственниках  были?
- Марек.