Мроiцца любы...
Бачацца стройныя хвоі ў лесе.
Пушчы Радзімы, мой казачны рай,
Цягне заўсёды мяне на Палессе.
Чуюцца спевы птушыныя там,
Вось след вепручыны – мох пазрываны.
Верас цудоўны – за пах ўсё аддам,
Пах верасовы... куды там нірваны...
Бачу прыгожай казулі сляды,
Быццам узор на пясочцы адбіты.
Зараснік пышны травы-лебяды,
Дрэвы плюшчом кучаравым абвіты.
Голас зязюля здалёк падае.
Здань узнікае – міфічнае нешта.
Містыка моманту жах надае,
Рэха разносіцца – водгука рэшта.
Мроіцца любы спрадвечны мой край.
Гэта вяртанне дае голас, сілы.
Пушчы Радзімы, мой казачны рай,
Днём ці на досвітку, вечарам – мілы...
Свидетельство о публикации №223020600357
С почтением
Владимир Радимиров 08.02.2023 11:01 Заявить о нарушении
С благодарностью Вам за отзыв, Владимир, и с теплом душевным!
Татьяна Цыркунова 09.02.2023 09:12 Заявить о нарушении