К. Крапива. Тщеславный свин
М.Пракоп
Кондрат Крапива
Тщеславный свин
Басня
Бывает, правда очи колет…
Раз гнал пастух свиней на поле.
Один упитанный Парсук,
Обшаривший с утра деревню всю,
Резвясь всё утро на раздолье,
Сейчас имел такой вид важный,
До носа не достать и сажнем —
Превыше всех считал себя Парсук,
А что на собственном носу,
Заметить было не досуг!
И вот один ПодсвИнок,
До этого заметив грязь,
Вдруг говорит: — Дяденька, Ваш нос
Аки в мазуте!
Не очень как-то средь свиней,
А что, если заметят люди?
Кабан насупился, кабан взбешён:
— Из-за тебя, сопляк, краснеть должОн!
Такое мне сказать осмелятся немногие,
Ведь это — демагогия! —
Кабан бранится, клянется отомстить:
— И места мокрого не будет, — он кричит!
Мою свиную честь ты зацепил! —
И так он поросёнка укусил,
Что тот на метров десять отлетел.
Не очень – то тщеславный Свин
Столкнуться с правдой захотел.
Оригинал
Кандрат Крапiва
Ганарысты Парсюк
Байка
Бывае, праўда вочы коле...
Раз гнаў пастух свіней у поле.
Адзін вялізарны Парсюк,
Які абегаў вёску ўсю,
За раніцу абшнырыў завуголле,
Цяпер такі меў выгляд важны,
Што носа не дастаць і сажнем —
Вышэй за ўсіх ён сам сябе лічыў,
А што ў самога на лычы,
Не бачыў гэтага, аднак.
І вось адзін тут Падсвінак,
Які заўважыў бруд раней,
І кажа: — Дзядзечка, твой лыч у брудзе!
Нязграбна гэта й між свіней,
А што ж, калі заўважаць людзі?
Парсюк наставіў хіб, Парсюк раз’юшан:
— Цераз цябе я чырванець прымушан!
Такое мне сказаць асмеляцца нямногія,
Ды гэта ж — дэмагогія! —
Парсюк наш лаецца, не дараваць клянецца:
— І месца мокрага,— крычыць,— не застанецца!
Ты мой свінячы гонар закрануў! —
І так ён Падсвінака грызянуў,
Што той за сажняў пяць адскочыў.
Парсюк не надта быў ахвочы
Глядзецца праўдзе ў вочы.
1927
Свидетельство о публикации №223021101762