Целяханы. Частка шостая

Вэлен перад вайною,
А раней быў убор,
Як чапец з падвадною,
Ці намётка – падбор.

Завівалі нявесту:
«Ты сядай на дзяжу,
На пачэснае месца,
Каб адолець мяжу.

Нараджаць будзеш дзетак –
Па сынку кожны год.
Дзежка з гэтаю мэтай –
Хлеб не дасць недарод!»

Заспяваюць сяброўкі,
Спеў нагоніць тугі:
«Будзеш жыць у свякроўкі,
Хоць жаніх не благі.

Не наварыць матуля,
Нагатуеш сама.
Страшна ды няўтульна,
Дапамогі няма.

Захаваеш ты косы,
Хустка бабы навек.
Луг заказаны росны,
Гаспадар – чалавек!

Пад яго ты ўладай
Да сканчэння жыцця.
Дык няхай будзе ладным,
Шчасце без забыцця».

Пост... ён не для вяселля,
Быў на шлюб забарон.
Ёсць занятак – кудзеля,
Здаўна ладзіўся ён.


Рецензии
Да, Татьян отрезанный ломоть девка в семье. И тут уж кому как повезёт с новой роднёю. А жить надо, и сынков рожать, да и девочек.

Владимир Радимиров   06.04.2023 09:08     Заявить о нарушении
Так было заведено в те времена. В течение года молодая жена не имела права навещать своих родителей.
Жестоко? Но, наверное, в этом была мудрость. Некому было пожаловаться...
Некому было её отваживать от родни мужа.
Спасибо за отзыв, Владимир!
Тронута Вашим вниманием...

Татьяна Цыркунова   06.04.2023 11:25   Заявить о нарушении