Бабця Элеанора
Польскі гонар нясла.
На язык мела скорасць,
Хітры розум пасла.
Элегантна, прыгожа,
Невядом ёй быў страх.
На ўсе выпадкі гожа,
Не пачуш: «Ох, ах!»
Язычок нібы брытва,
Многіх ён падразаў.
Знешнасць бабці не брыдка,
Каралю б паказаў.
Бабця не без амбіцый,
Мела розум ды густ.
Не парушыць традыцый,
Прыпячатае: «Хлус!»
Многа ворагаў мела,
Што ж, характар такі.
Супярэчыла смела,
Навакол – прасцякі!
Добра ведала мовы,
Браў музычны палон.
Для Міхала ўмовы,
Ўсім музыкам паклон!
Строй музычны – малітва!
Бабцін Малітваслоў!
Гукі – дожджык улітны,
Слухаць вечна гатоў!
Нораў, гонар ад бабкі,
Прывіла ўнуку іх.
Густ музычны не слабкі,
Уражае ўсіх.
Целяханы. Частка дзявятая
© Copyright: Татьяна Цыркунова, 2023
Свидетельство о публикации №223032300319
Свидетельство о публикации №223032300319
Рецензии