Белых костачак груды,
Бераг многіх прыняў.
Продак мілы мой, любы!
Лёс твой душу праняў.
Колькі вас палягло там?
Колькі вас у зямлі?
Вы крывёю ды потам
Будаўніцтва вялі.
Для карыта – драўніна,
Палі ў глебу забіць.
Лес – каналу даніна,
Трэба добра зрабіць.
Каб не ссыпаўся бераг,
Не змялеў ток вады.
Шлюзы, браце, не дзверы,
Не было каб бяды.
Цяжкай працай прыгонных
Будаўніцтва вялось.
Без дарог перагоны,
Ўсё ж карыта сплялось.
Шчары з Ясельдай звязка
Цераз гушчы лясоў.
Целяханы – прывязка
З тых далёкіх часоў.
Азярцо, побач прыстань,
Параходаў жытло.
Інжынер новы прыслан,
Упрыгожана тло.
Быў нагляд за каналам,
Выгляд добры ён меў.
Я паверу аналам –
Волат наш не мялеў.
Целяханы. Частка пятнаццатая
© Copyright: Татьяна Цыркунова, 2023
Свидетельство о публикации №223032600659
Свидетельство о публикации №223032600659
Рецензии