Тутака

Ёхан Леверда
------------

Тутака

Апасля паловы на дзесятую . Так!
Цэнтр  Мінску памірае.
Усе яго пешкадральныя вуліцы. Кафэ і бары.  Мерцвякі паміраюць фінансавым гіпогонадізмам.

Мясцовыя жыхары  туды не ходзяць.
Вясна,  але не расьцьвітае Мінск. Схаваўся.
І піва добрага німа. І гарэлка танная.  Нажаль.  З тыдзень, як на маім раёне, атабарыліся нейкія нахабныя бамжы. Ламаюць кодавыя  замкі. Спяць у пад’ездох, прабачце,  там і серуць. З окаючым гонарам ўдзень просяць грошаў. 

Сёння ўвечары, апасля лазні, у пад'ездзе, такі чалавек ля ліфту дастаў сцізорыка і патрабаваў грошы.

Я даў яму грошы.  Такія грошы. Што у пад'ездзе смярдзіць. 

Цэнтр места. Німа нікога. Наўогул сабакі баяцца брахаць.

Толькі суседцкі Тобі, чаўхуа раве, як нерпа.

Чалавеку з пагонах,  якому я паведаміў гісторыю нашага дому, пасьміхнўся.

Зразумеў вас, але, вы там трымайцеся.
Наўогул, вам патрэбна здаць адбіткі пальцаў.

Мінск, ты дрэнна сьпіш...