Ён Міхалу быў дзедам,
Так замкнуўся іх круг.
Радаслоўную ведаць –
Не адзін зробіш крук.
Але праца патрэбна,
Целяханы мае!
Загучыць слова срэбрам,
Праўда сэнс надае.
Інжынер гетман слаўны,
Грэе музыка – жарсць!
Гукаў строй мяккі, плаўны –
Як ад іх не прапасць?
Страсць такая ад бабці,
То Агінскай любоў.
У свет гукаў упасці,
Узбудараджана кроў.
Падарыў князь сястрыцы
Ганарацін, палац.
Можна ім ганарыцца,
Побач паркавы пляц.
Праз канал – Целяханы,
Шлях – дарога на Пінск.
Дзіўны цуд прыхаваны,
Моды паркавай піск.
Ганарата ў Львове
Мнішкай доўга была.
Скарыстала ўмовы,
Кветак шмат развяла.
Помню месца, руіны –
Ганараціна след.
Корч здічэлай каліны,
Да канала быў з'езд.
Целяханы. Частка сямнаццатая
© Copyright: Татьяна Цыркунова, 2023
Свидетельство о публикации №223032700383
Свидетельство о публикации №223032700383
Рецензии