Целяханы. Частка дваццаць трэцяя
Войцэх многа зрабіў.
Заслужыў ў гонар слова.
Добры водгук адбіў.
Чарадою пажары,
Для мястэчка – бяда.
Род нябеснае кары,
Не спасала вада.
Выгарала мястэчка,
Ні кала, ні двара.
Толькі комін ад печы
Ды зямлянка – нара.
Попел... шэрыя кучы,
Галавешак смурод.
Паляшук, ты жывучы,
Мой магутны народ!
Адраджалі мястэчка:
Сінагогі, царква...
Богу – вера ды свечка,
Паляшук – не дзівак.
Войцэх гуту адстроіў,
Цацкай гута была.
Ён вытворчасць утроіў,
Пар, дэкор – расцвіла.
Параход... «Пеліканам»
Ладзіў добры падвоз.
Гонар быў Целяханам,
Медалёў, грамат – воз!
Чалавек Войцэх дзельны,
Працаваў, нібы вол.
Быў асобай суцэльнай,
Будаўніцтву – дазвол!
Свидетельство о публикации №223033000401