Ажывалі калгасы,
Фронт павінны карміць.
Трактар – зоркай нязгаснай,
Ў полі ноччу дыміць.
Адраджаліся нівы,
Падганяла жніво.
Целяханы шчаслівы –
Лета не падвяло!
Лес ды поле кармілі,
Рыбу невад прынёс.
Шмат капцілі-дымілі,
Целяхан цяжкі лёс.
Ўсё дзеля Перамогі,
Забывалі сябе.
Не кажы, што нямоглы
Ў сяўбе ды ў касьбе.
Сала, мяса ды рыба,
З лесу ягад букет.
Крупы з кожнай сялібы,
Вось для фронта пакет.
Рэчы з цёплае воўны –
Ладны дар для байцоў.
Кош грыбоў сухіх поўны –
Падкарміць малайцоў.
Слаць на фронт ёсць патрэба
Ды напружванне сіл.
Працай люд не пагрэбаваў,
Коням сена касіў.
Паляшук працавіты,
Ад цямна да цямна
Ён турботай спавіты –
Патрабуе яна.
А жылі самі цяжка,
Карткі, бедны паёк.
Дык усім было важка,
Целяханскі раёк...
Целяханы. Частка сорак чацвёртая
© Copyright: Татьяна Цыркунова, 2023
Свидетельство о публикации №223040400377
Свидетельство о публикации №223040400377
Рецензии