Быў буран разбуральны,
Векавы лес палёг.
Праца ў тэмпе аўральным,
Бацька наш дапамог.
Лес ляжаў мёртвым прахам,
Страшны госць – буравал.
Ураган адным махам
Паваліў дрэвы – шквал!
Быў народ у адчаі –
Як жа лес адрадзіць?
Недахоп адчувальны –
Што пустэчы радзіць?
Мы да лесу прывычны,
Асяроддзе здаўна.
Быць у лесе – наш звычай,
Паляшук – нездарма!
Прэзідэнту падзяка –
Не пакінуў ў бядзе!
Быў прыезд добрым знакам –
Бацька не падвядзе...
З ліхам разам спраўлялісь,
Адступала бяда.
Месцы зноў ажывалі,
Ад бяды – ні сляда!
Справаздачай аб месцы
Назаву я свой твор.
Мне вядомыя звесткі,
Для даследчых – паўтор.
Я не ўсё расказала,
Дам магчымасць другім.
Доўгі шлях паказала,
Целяханам – мой гімн!
Прыйдуць новыя людзі,
Іншы погляд на свет.
Спіс дабра не ўбудзе,
Верш напіша паэт.
Целяханы. Частка пяцьдзясят другая
© Copyright: Татьяна Цыркунова, 2023
Свидетельство о публикации №223040600325
Свидетельство о публикации №223040600325
Рецензии