Муса Джалиль - Смерти, с тат

Мой перевод стихотворения великого татарского поэта Мусы Джалиля, продолжение книги переводов из его Моабитской тетради:

Смерти


Сколько раз из твоих, болью жгущих когтей,
Я спасался, коварная смерть.
Ты вещала о скорой кончине моей.
Вера в жизнь не дала умереть.

Я боролся с тобой, глядя в алчную пасть,
Продолжая в сражениях бить.
И не трусил, и в страхе не думал пропасть,
Чтобы ненависть ада  не пить.

Ты кричала: "Держись, уничтожу тебя!"
И стращала последним огнём.
Отрицанием силу и волю дробя,
Укрощала меня день за днём.

Но, играя с тобой в дурнопахнущей мгле,
Я искал правду высших начал,
Не боялся припасть к беззаботной земле,
В невесёлом бою не скучал.

Я избалован жизнью, и смелый бунтарь,
Знай  же - я не хочу умирать!
Сам себе исполнитель, солдат, государь,
И Победы несчётная рать.

Из баталий бы выйти, из подлости бурь,
Тихо сесть в уголке  у печи?
Я пришёл побороть твою гневную дурь,
Мне о власти своей не кричи.

Я в плену оказался, в фашистких когтях,
И палач мне повесил ярмо.
Он не сломит хребет, отплясав на костях,
На стихах не поставит клеймо.

Скоро сердце моё остановит свой бег,
Силу пламени в лёд обратив.
Я уйду за Великую Правду навек,
За любови бессмертный мотив.

Почему в этой схватке с тобой много раз
Цепких ручищ твоих избегал? -
Я встречаю тебя искромётностью фраз,
И к спасенью ищу берега.

Знает истины суть, скользкий путь в высоту
За народ и Россию борец.
Или, скажешь, я выбрал дорожку не ту,
Спутник мой - к смерти лживой гонец?

Я угасну звездой и исчезну с земли,
Но в последнем бою не умру.
Буду жить и воскресну в правдивой дали,
Потому что погиб за страну.

30.04.2023  16-03

1943 г.
___________________________________

Оригинал:

Улемг;

Нич; тапкыр сине; тырнагы;нан
Котылдым мин, ;лем.
«Беттем» диг;н чакта, тормыш тагын
Сузды ми;а кулын.

Сине; бел;н л;кин тартышудан
;ич бизм;де к;;лем.
Батырам диг;н саен, мин упкынны;
Эчен;рак кердем.

Син: «Со;гысы булсын бусы», — диеп
Шелт;л;де; мине.
Аны; саен булдым мин тиск;ре,
Аны; саен кире.

Сине; бел;н уйнау, бел;м, ;лем,
К;;елле эш т;гел.
;ирд; тыныч, гамьсез к;н ит;д;н
Биз;рмени к;;ел?

Мине ;лл; яш;; биздердеме,
Бу бунтарьлык ниг;?
Юк, ;л;сем килми минем бер д;,
Бик яшисем кил;.

Давыллардан ;г;р читт; булса;,
Шундый тыныч, аулак.
Юк, мин килдем си;а давыл аша,
Чын тормышны даулап.

;ле мен; тагын килеп л;ктем
Сине; тырнагы;а.
Богау салды ;;ллад бу ;ырларны
Язган кулларыма.

Тизд;н с;н;р гомрем, й;р;гемд;
Тоеп ялкын к;чен.
;лс;м ;л;м б;ек хаклык ;чен,
С;йг;н халкым ;чен!

Шуны; ;чен бит мин нич; тапкыр
Сине; кулга т;штем.
Гел очрадым си;а, юри сине
Эзл;п й;рг;н т;сле.

Нишлисе; бит, б;ек хаклык юлы
Шундый тайгак булгач?
К;р;шчег; бары ;и;; яки
;лем ген; юлдаш.

Тизд;н с;н;р, с;нг;н йолдыз кебек,
Со;гы яш;; к;чем.
;л;м, л;кин б;ек хаклык ;чен,
Илем, халкым ;чен!

1943 ел


Рецензии
Оригинал:

Улемгә

Ничә тапкыр синең тырнагыңнан
Котылдым мин, үлем.
«Беттем» дигән чакта, тормыш тагын
Сузды миңа кулын.

Синең белән ләкин тартышудан
Һич бизмәде күңлем.
Батырам дигән саен, мин упкынның
Эченәрак кердем.

Син: «Соңгысы булсын бусы», — диеп
Шелтәләдең мине.
Аның саен булдым мин тискәре,
Аның саен кире.

Синең белән уйнау, беләм, үлем,
Күңелле эш түгел.
Җирдә тыныч, гамьсез көн итүдән
Бизәрмени күңел?

Мине әллә яшәү биздердеме,
Бу бунтарьлык нигә?
Юк, үләсем килми минем бер дә,
Бик яшисем килә.

Давыллардан әгәр читтә булсаң,
Шундый тыныч, аулак.
Юк, мин килдем сиңа давыл аша,
Чын тормышны даулап.

Әле менә тагын килеп ләктем
Синең тырнагыңа.
Богау салды җәллад бу җырларны
Язган кулларыма.

Тиздән сүнәр гомрем, йөрәгемдә
Тоеп ялкын көчен.
Үлсәм үләм бөек хаклык өчен,
Сөйгән халкым өчен!

Шуның өчен бит мин ничә тапкыр
Синең кулга төштем.
Гел очрадым сиңа, юри сине
Эзләп йөргән төсле.

Нишлисең бит, бөек хаклык юлы
Шундый тайгак булгач?
Көрәшчегә бары җиңү яки
Үлем генә юлдаш.

Тиздән сүнәр, сүнгән йолдыз кебек,
Соңгы яшәү көчем.
Үләм, ләкин бөек хаклык өчен,
Илем, халкым өчен!

1943 ел

Наталья Иванова 2   30.04.2023 16:24     Заявить о нарушении