Мы - Крывiчы...

Мы – Крывічы па племені, па роду.
Найменне пэўнае ў нас павінна быць.
Нясці яго свабоднаму народу,
Пра старажытнасць нельга нам забыць.

Мы – Дрыгвічы, прыйшлі з дрыгвы-балота,
Адзнака месца будзе на вякі.
Народ балотны – мужнасць ды самота,
Няхай жа гэта помняць землякі.

Дрэўляны мы – з лясоў ды з дрэў прыгожых,
Ніколі не пакінем родны кут.
Лясы-чашчобы поўны люда – гожы,
Крыніцы тут крыштальныя цякуць.

А мы – Гараны, бо жылі на горках,
Радзім ды Вятка* – прозвішчы старшынь.
Парэчча Сожа – там жылі не горка,
Радзімічы ды Вяцічы – з вяршынь.

Мы – людзі Крыўскія, з таго вытока,
Адной пароды, племені, крыві.
Крыніца ведаў захлісне патокам,
Славуты прашчур, сярод нас, жыві!

Заўвага:
*Радзім ды Вятка былі ў тыя
старажытныя часы радавымі
старшынямі Крывічаў.


Рецензии
Татьяна! Вы так красиво о наших народах и народностях. Приятно читать. Кто с болот, кто с гор, кто с равнины со степей... И все один славянский народ.
С праздником Вас! Мир! Труд! Май! Здоровья Вам!

Понравилось!

С уважением,

Владимир Войновский   01.05.2023 16:28     Заявить о нарушении
Благодарю за рецензию, Владимир!
Напомнить о происхождении, о названиях основных племён, предшественников белорусов, такова цель этого стихотворения.
Академией наук готовится к изданию словарь белорусского языка в пятнадцати томах.
С нетерпением жду его выхода...

Татьяна Цыркунова   02.05.2023 08:02   Заявить о нарушении