Умоуны знак
Мастацкі вобраз, пачування след.
Пішу пра слова добра, не адмоўна,
Нібы здзяйсняю продкаў запавет.
У цесным звязку з памяццю народа,
З жаданнямі свядомасці жыцця.
З народным бытам, ён – абычай рода,
Ёсць светапогляд, як закон быцця.
Легенды-скарбніцы – святая казка,
З дзядоў да ўнукаў цягнецца яна.
У роднай мове крылася падказка,
Жыў светагляд, Паэзіі сцяна.
Бо слова роднае нібы пагудка,
Легенда-міт... не будзе забыцця.
Народнай творчасці гучыць пабудка,
Аснова – форма слова для жыцця.
Стагоддзямі цягнулася шліфоўка,
Пакуль не стане слова, як крышталь.
Народ яго падхопіць хутка, лоўка,
У мове слова моцнае, як сталь.
Свидетельство о публикации №223050200323
Да! И почетно и ответственно выполнять завещание предков. Много связано и с народом, и с его культурой, промыслом, ремеслом... по крупинкам собирать и восстанавливать, чтобы донести до потомков!
Понравилось!
С уважением,
Владимир Войновский 02.05.2023 16:41 Заявить о нарушении
Татьяна Цыркунова 03.05.2023 08:23 Заявить о нарушении