Кот, Мао, альбо Вячэрнi Менск
Заходзіў у краму кату ежы набыць. За сыботу і нядзелю зжор запас. Зьвер. Сьпёка. Катлетаў укупіць. Сабе. Кітаец за мной. На касе. Увечары тут іх процьма. І студэнтаў. І рабоцяг. Кітайскіх. Выкладае на транспарцёра пляшку. "Сваяк". Штофа. Літра. І больш нічога. Ані горстачкі рысу. Мае бровы палезлі ўверха. Кітаец пасьміхнуўса і міргнуў мне абедзьвюма вачыма.
Кітай. Менск. Беларус з кітайцам браты навек. Вялікі Мао разам з намі. На касе. Але што Ён падумае?
Кажу кату. Удома. Кітайцы. Гарэлка.
Кот: а калі, ты, апошняга раза качок на Сьвіслачы бачыў?
А, хэзэ...
Кот: чакай хунвенбінаў...
© Copyright: Ёхан Леверда, 2023
Свидетельство о публикации №223081301692
Свидетельство о публикации №223081301692
Рецензии