Адзіноцтву не месца ў сэрцы,
Не пануе яно ў мяне.
Адзіноцтва прымусіць памерці,
Цішынёю сваёй падмане.
Не паддацца яму – адзіноцтву,
Безнадзейная шэрая рэч.
Перавагу аддам я сіроцтву,
Што сыходзіць само з дужых плеч.
Адзіноцтва тужлівая песня,
Захлісне ды задушыць адчай.
Успамінам раптоўным ўваскрэсне,
Ды не вымавіць: «Ты выбачай...»
Не звяртацца бы да адзіноцтва,
Гэта прыстань пякельнай тугі.
Пэўна, мае яно паўнамоцтва,
Як разбойнік бяздушны, глухі.
Адзiноцтва
© Copyright: Татьяна Цыркунова, 2023
Свидетельство о публикации №223090100451
Свидетельство о публикации №223090100451
Рецензии
Татьяна, здравствуйте!
Интересное и удивительное стихотворение про состояние одиночества. Нас всех когда-нибудь такое посещает.
Понравилось!
С уважением,
Владимир Войновский 01.09.2023 17:29 • Заявить о нарушении
Интересное и удивительное стихотворение про состояние одиночества. Нас всех когда-нибудь такое посещает.
Понравилось!
С уважением,
Владимир Войновский 01.09.2023 17:29 • Заявить о нарушении
На это произведение написаны 2 рецензии, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.