Пажаданне...
У грамадстве пра такіх, як мы,
Нас у поўнай меры не цанілі,
Не ўвялі ў царкоўныя псалмы.
Не стаўлялі ў кут нас, як ікону,
Да нябёсаў нас ніхто не ўзнёс,
Не рабілі да зямлі паклонаў -
Вельмі сціплы прафесійны лёс...
Можа, і не трэба нам рэгалій,
Можа , і не трэба гучных слоў,
Толькі б нас паменей усе ругалі,
І ахвярных не рабілі з нас казлоў.
Не грузілі б тонамі паперы,
Каб не паднімалі галавы...
Болей нам свабоды і даверу,
Бо ў нас таксама ёсць правы...
Хочацца павагі і ўвагі
Ад дзяцей, улады і бацькоў...
Не пішыце прыкрыя заўвагі
У журнале класным зноў і зноў...
Лепей нас ласкавасцю хвалюйце,
Грэйце нас пяшчотаю сваёй,
Шчырай дабрынёю нас турбуйце,
Каб мы ганарыліся сабой...
Свидетельство о публикации №223100101116
В государстве про таких как мы..."
Я не знаю белорусского, но ваши стихи мне понятны от начала до конца и греют душу.
Райя Снегирева 03.10.2023 19:44 Заявить о нарушении
Бреус Светлана 03.10.2023 22:54 Заявить о нарушении