Шчасце імгненнае ды мімалётнае,
Першай вясновай слядочак расы.
Нібы прыгожая птушка залётная,
Ці закуток, дзе цвітуць верасы.
Шчасце бязмежнае, неспадзяванае,
Быццам дождж-лівень ў пустыні сівой.
Сэрца трапешча: прыйшло нечаканае,
Смага прапала з вадою жывой.
Шчасце празрыстае, шчасце прывіднае,
Ты бесклапотнае будзеш калі?
Вечна суседства з табою агіднае –
Зайздрасць ды злосць засяваюць палі.
Шчасце нязбытнае, нечалавечае,
Грэе надзея – бязмежна яно.
Розум шапоча мне: недаўгавечнае,
Дзякую шчыра, не ўсім жа дано.
Шчасце...
© Copyright: Татьяна Цыркунова, 2024
Свидетельство о публикации №224040500415
Свидетельство о публикации №224040500415
Рецензии