Твар збялелы, звычайна быў шэры,
На палоннага страшна глядзець.
Зачыніліся шчыльныя дзверы,
Ціха дзінькнула жоўтая медзь.
Твар абсыпалі нейкія плямы,
Небарака, ён зведаў бяды.
Насядзеўся, вакол адны ямы,
Як пацучыя злыя хады.
Бледны твар стаў застылы ды плоскі,
Толькі вочы гарэлі агнём.
Працаўнік, сам ён родам быў з вёскі,
Вось аб ёй марыў ноччу ды днём.
Праклінае Зяленскага матам,
Ачуняў ад смяротнай вайны:
«Я з лапатай, а не з аўтаматам,
Хай жа самі ваююць яны...
Колькі хлопцаў прапала заўчасна...»
Твар яго неяк хутка абмяк:
«Маці-нэнька мая, ты няшчасна...»
Праглынуў са слязою камяк...
Палонны
© Copyright: Татьяна Цыркунова, 2024
Свидетельство о публикации №224050300417
Свидетельство о публикации №224050300417
Рецензии
Уж лучше плен и быть с лопатой,
Чем под крестом блокитно-жёлтым
И сколько их бесславно полегло
По воле тех, кому любая жизнь дерь...
Понравилось!
Зелёная!
Варлаам Бузыкин 04.05.2024 19:50 • Заявить о нарушении
Чем под крестом блокитно-жёлтым
И сколько их бесславно полегло
По воле тех, кому любая жизнь дерь...
Понравилось!
Зелёная!
Варлаам Бузыкин 04.05.2024 19:50 • Заявить о нарушении
Спасибо за экспромт, Варлаам! С праздником светлой Пасхи!
Татьяна Цыркунова 05.05.2024 08:26 Заявить о нарушении
Татьяна Цыркунова 05.05.2024 08:26 Заявить о нарушении