Прыгоды ката Фантазёра

                ***

     Шэра-белае кацяня з'явілася ў Міцькінай сядзібе ў канцы лета. Адбылося гэта ў адзін з сонечных дзён жніўня. Трохкаляровая кошка Шкода ў чарговы раз нарадзіла дзіця. Пасля таго, як вусаты малы быў чыста вымыты мамай, сама Шкода пакінула сядзібу і больш там не з'яўлялася.

     Пасталеўшы, кацяня ператварылася ў добра дагледжанага ката, з любоўю выгадаванага вясёлай качкай Пенелопай. Лапкі яго былі ўпрыгожаныя белымі абшэўкамі, а на пухнатай шыйцы красавалася белая манішка.

     Усім быў добры каток, але больш за ўсё любіў ён прыдумляць розныя казкі і небыліцы. То ён лётаў верхам на чорным грыфе, то пераплываў мора на спіне ў кашалота, а то і зусім прыдумаў легенду, што з'яўляецца нашчадкам шаблязубага тыгра...

     З таго часу яго так і называлі — кот Фантазёр. Маляняты на птушыным двары яго ўважліва слухалі, расчыніўшы дзюбы. Кураня Шусь і качаня Шась садзіліся каля Фантазёра, які заскокваў на велізарную драўляную калоду, і слухалі з непадробнай цікавасцю каціныя небыліцы.

     Фантазёр, нацешыўшыся сваёй хвілінай славы, хутка ўцякаў за межы сядзібы, дзе з захапленнем працягваў свае грандыёзныя гастролі.
 
                ***

     За Міцькінай сядзібай каля лесу, пераліваючыся срэбнымі лускавінкамі на сонцы, размяшчалася невялікае азярцо. На высокім беразе гэтага возера ва ўтульнай нары жыў бабёр Паша, а па суседстве пасяліліся крумкачаня Яша і бусляня Стасік.
     Кот Фантазёр часта арганізоўваў свой трыумфальны канцэрт перад насельнікамі азёрнай мясцовасці. Гэта былі самыя ўдзячныя гледачы, якія з цікаўнасцю і захапленнем слухалі каціныя байкі.

                ***

     У той дзень Фантазёр, пацягваючыся на сонейку, думаў, як бы трапіць у камору, дзе ў прахалодзе захоўвалася тлустая, смачная смятана.

     Заўгасам у каморы была прызначана мыш Кася. Мышка была беражлівай і эканомнай гаспадыняй, і Міцька ёй вельмі давяраў. Гаспадар ведаў, што пад кантролем Касі ніводнае зярнятка не прападзе: шустрая эканомка вяла строгі ўлік усёй бакалеі і смятаны, у тым ліку. Кася з недаверам пазірала скрозь невялікую шчыліну на Фантазёра, бяздзейна хістаючагася каля каморы, пра што яна паспяшалася заявіць пры сустрэчы:

— Не дадумайся прабрацца да смятаны! Бачу, што нядобрае маеш у думках, — папярэджвала Фантазёра Кася. — У маёй свірнавой кнізе — усё на ўліку. І ты, Фантазёр, будзеш першым падазроным у выпадку згубы хаця б аднаго зярнятка з запасаў.
— Што ты, Касенька! Мы ж, пародзістыя каты, зерняў не ямо. А вось ад лыжкі салодкіх вяршкоў я б не адмовіўся! — прамуркаў Фантазёр, спрабуючы ўсыпіць Касіну пільнасць.
— Ну не! Цябе і так гаспадар корміць надта добра! Хоць ты гістарычна закліканы здабываць сам сабе пражытак. І гаворка ідзе не аб мышах: пайшоў бы ды рыбкі сабе налавіў!

     Падумаў-падумаў над Касінымі мудрымі словамі Фантазёр, падняў свой пухнаты хвост трубой, ды і накіраваўся за межы сядзібы палавіць азёрных карпаў. Падышоў Фантазёр да возера, выпешчанай лапкай праверыў, ці не халодная вада ў ім. Пасля чаго скокнуў вусаты смяльчак на купіну ў возеры і не ўтрымаўся: зваліўся ў ваду. Толькі бурбалкі пайшлі! Добра, што за шэра-белым рыбаком назіраў спрытны майстар на ўсе лапы бабёр Паша, які і выратаваў Фантазёра, выцягнуўшы таго з вады.

     Праз некаторы час Фантазёр пра гэта з радасцю забыўся, і на свет усплыла іншая гісторыя, якая кожны раз абрастала ўсё новымі і новымі дэталямі. То Кот быў на прыёме ў вадзянога лесуна, калі сустрэў Бабра. То ён паказваў жабам, як трэба скакаць правільна ў ваду, і занятак быў перапынены непаваротлівым Пашай, які раптам узнік на беразе… Але самай неверагоднай версіяй стала трэцяя: менавіта Фантазёр выратаваў бабра Пашу з вады, а не наадварот.

     А пакуль Пашка з Яшай і Стасікам прыводзілі ў пачуцці мокрага і дрыжачага ад холаду Фантазёра, таму прыйшла ў галаву геніяльная ідэя, як прабрацца ў камору за смятанай пры дапамозе новых сяброў.



Ілюстрацыя да казкі з інтэрнэту