Курган адвечны, задумёны,
Вакол яго дубы ды сосны.
Напэўна, у памяці імёны...
Ён сустракае зімы-вёсны.
Курган здзічэлы ды забыты,
А некалі быў знакамітым.
Ды жорсткім часам ён знябыты,
Зарос травіцай – аксамітам.
Курган даўно ўдзірванелы,
Нямы, пануры, сумны сведка.
Якія ведае навэлы?
Ці казкі ўспамінае зрэдку?
Курган, ты ў сэрцы назаўсёды,
Бо старадаўні-старажытны...
Узгорачак-курган, бы мёдам
Чабор дурманіць – дужа спрытны.
Курган адвечны
© Copyright: Татьяна Цыркунова, 2024
Свидетельство о публикации №224061500435
Свидетельство о публикации №224061500435
Рецензии