Я памятую
Як быццам пяцьдзесят гадоў назад:
Сасоннік, ферма ў зацішшы сонным,
Рачулка, мост, калгасны сад…
А вёска называецца Дуброва!
Дубрава, дабрыня, дубы!
Якое моцнае і дарагое слова,
Яго не ўмаляць далёкія гады.
Усё гэтак жа сэрцу знаёма…
І старыя хаты, і вуліцы…
Зямлі беларускай гоман,
Дзе неба за лесам хмурыцца.
Жывуць тут другія людзі…
Мае - спяць на мОгілках ціха.
Я ведала, што так будзе,
Але сум на сэрцы і ліха.
За вёскаю, у старым сасонніку,
На крыжах іх твары жывыя,
Пад дажджамі і цёплым сонейкам
На здымках усе маладыя!
Разышліся нашы дарогі,
І вёсачка аджывае,
Час - суддзя непамерна строгі,
Хоць душу пакой напаўняе.
Я выпіла зелле горкае
Сустрэчы з тым, што прайшло…
Застанься са мной, мінулае,
Даруй мне сваё святло!
Свидетельство о публикации №224070300944
Николай Павлов Юрьевский 26.07.2024 20:02 Заявить о нарушении
На белорусском на Родине уже почти не говорят, только в деревнях, да и в основном на диалектах. А я выросла в деревне…
Спасибо сердечное за внимание!
С признательностью,
Людмила Мищенко 27.07.2024 22:06 Заявить о нарушении