Ад варушэння вуснау

Што?
Вершы ўзнікаюць самі сабой ад варушэння вуснаў у паўсне.

Ты іх чуеш, словам адным, або абрыўкам фразы, страфой, калі, раптам пашанцуе, як быццам нехта іх шэпча табе.
Настойліва так...

І тут!
Прачнуцца,
і...

Запомніць, запомніць, не, запісаць...

Неадкладна!!!

А не паспеў, стары дурань.
Яны.
Плывуць кудысьці туды, дзе цябе ніколі не стаяла...

І ты чакаеш, дзень тыдзень год,
а можа цуд гэта, возьме і...

І жывеш, згорблена хадзячым прыматам, са страхам, што, не паўторыцца гэты цуд, ніколі.

Не!!!


Рецензии
Так знаёма!
Толькі я не пра вершы, яны ў мяне - глыбокае мінулае і мімалётнае, а пра творчасць наогул.
Па гэты дзень я ўпэўнены, што азарэнне, як і натхненне прыходзіць аднекуль зверху, і мне страшна, што гэта раптам спыніцца, бо старэю. Так ужо атрымалася, што лепшае, што прыдумлялася (у маёй працы) здаралася ў сне, і не заўсёды паспяваў запісаць. Жадаю табе, зямляк, як і сабе, хоць часам спадобіцца да гэтага дару нябёсаў

Дмитрий Шапиро   31.08.2024 12:27     Заявить о нарушении
Дмитрий привет и спасибо!

Ицхак Скородинский   06.09.2024 16:13   Заявить о нарушении
За что спасибо? Срезонировало, вот и отозвался.
Сам я редко активничаю на Прозе и не пишу больше.
"Чукча не читатель и не... писатель"(с)
Здоровья тебе, Ицхак!

Дмитрий Шапиро   06.09.2024 19:54   Заявить о нарушении