Францыск Скарына
Ён кнігазнавец, кнігалюб.
Нібыта дуб запасіць кольцы,
Стагоддзямі народу люб.
У Полацку ён нарадзіўся,
Пад знакам «Рыбы» – сакавік.
Як потым свет таму дзівіўся:
«Вось напрарочыў маладзік!»
У Вільно ён шкаляр спачатку,
Затым Францыск студэнтам стаў.
Навук сучасных вёў зачатак
Выдатнікам – не без падстаў.
Ён ягеллонец, падуанец,
Вучыўся добра, без параз.
Скарына – моц, не самазванец,
Падзяку атрымаў не раз.
Яго вяла любоў да кнігі:
«Як выдавецтва заснаваць?»
Першааснова – не вярыгі,
Сябе не трэба застаўляць.
«Псалтыр» – склад, першае выданне,
«Апостал», іншых выдаў ён.
Пячатачнік – цвіло каханне,
Навекі, да апошніх дзён.
Як рэнесанс культуры, светач,
Медаль ды ордэн – знакі ёсць!
Францыск Скарына – справы дзеяч,
Для беларусаў свой, не госць...
Свидетельство о публикации №224083100372
Понравилось!
С уважением,
Владимир Войновский 31.08.2024 10:18 Заявить о нарушении
В такой день нельзя было не вспомнить о Франциске Скорине, который многое сделал, создав книгопечатание.
Татьяна Цыркунова 01.09.2024 10:21 Заявить о нарушении