Келиу, кетиу
Кёзню къакъгъанлай, къач келир къышха,
Джелле урурла, санлача улуй,
Джюрек да тебрер, хауача суууй.
Джашау къуруу деб, кёб къыйын чекдик,
Мал, кечим, ёсюм деб, терле тёкдюк,
Къысха заманны узунча кёрдюк,
Джыгъыла, тура бир ёмюр сюрдюк.
Артха къарасакъ – къайтмазлыкъ джашлыкъ,
Алгъа къарасакъ – къоймазлыкъ къартлыкъ,
Дуния –джалгъан, кёз бояу, алдау,
Магъанасыз эд бютеу чабалау.
Хылеу тёнгекде - акъыл бла сезиу…
Ёлюм сагъышы джюрекге - эзиу...
Нек керек болду бу Джаратханнга,
Къыйынлы Джерге бизни атханнга?
Гъарш тюрленмейин, джуаб бермейин,
Келген кетеди, джукъ билелмейи,
Акъылда – соруу, кёзде – мудахлыкъ,
Орналалмайын кёлде – рахатлыкъ.
Бу «джашау» деген – бир джолоучулукъ,
Бош ишле бла баш булджутуулукъ,
Ёлмез болалмаз Джерде бир киши,
Келиб, кетиудю адамны иши.
Свидетельство о публикации №224091001230