Ён сапрауды Быу там...

Ён  сапраўды Быў там…
Усім нам падабаюцца падарожжы. А калі гэта хоць і недалёка,але з малітвай   і з мэтай прыгарнуцца да сапраўднай Сьвятыні, то гэта ўжо пілігрымка – вышэйшая ступень падарожжа. У красавіку бягучага года Беларусь наведала Вялікая Сьвятыня – часьцінка Паска ( Пояса) Найсьвеньшай Маці Боскай. Першага красавіика,  напярэдадні  майго дня нараджэння Сьвятыня Была ў Слуцку, у Міхайлаўскім Саборы. Наш добры бацюшка айцец Андрэй прапанаваў мне і  яшчэ  некалькім парафеянкам наведаць Слуцк і  прыгарнуцца  да Сьвятыні.
   Усё спрыяла маленькай пилігрымцы: і  цудоўнае сонечнае надвор,е, і  тое,што я хуценька прыняла ўсіх  хворых, і  тое,што больш ніхто не звярнўся ў мой кабінет. Выехали ў  добрым настроі .Усю невялікую дарогу маліліся  і сьпявалі   духоўныя сьпевы. Вось і  неўзабаве паказаўся Слуцк, вось і  старажытны Міхайлаўскі Сабор. Перад ім паабапал сьцежкі, упрыгожанай жывымі  кветкамі , стаялі  такія ж як  і  мы пілігрымы,  іх было вельмі шмат. Усе чакакалі  прыезду  Мітрапаліта  Веньяміна  Са Сьвятыняй. Вось  пад,ехаў невялікі  «бусік».  З яго выйшаў Мітрапаліт у суправаджэнні  некалькіх сьвятароў,  адзін з іх нёс невялічкі  прыгожы каўчэжац з часьцінкай пояса Найсьвеньшай.  Усе рушылі   ў Сабор, за імі і  мы. Нечакана людскі  натоўп выняс нас наперад, і  мы апынуліся амаль поруч з Мітрапалітам і  Сьвятыняй. Сабор  невяликі , людзей шмат: ні  назад, ні ўперад. Мне вельмі  цяжка стаяць. Я азіраюся навокал, і  амаль за намі  бачу на невялічкай лавачцы вольнае месца на аднаго чалавека, якраз як для мяне. З удзячнасьццю да Госпада, скарыстоўваюся такой цудоўнай магчымасьцю.  Наш Нябесны  Айцец сапраўды Быў там, у Саборы  і Паклапаціўся праз мяне!   
          « Отец наш Небесный Печётся о каждом из нас…»
   Міитрапаліт адслужыў Акафіст Найсьвеньшай Маці  Боскай. Мы, разам з усімі прасьпявалі  колькі  народных сьпеваў Найсьвеньшай, без таўкатні , спакойна  прыгарнулі ся да Сьвятыні  і  выйшліи з Храма,  і  зноў Нябесныя Сілы Спрыяюць нам. Мы апынуліся сам насам з Мітрапалітам.  Айцец Андрзй папрасіў благаславення, а за ім  і я падыйшла да Мітрапаліта. Строгі  аскет,  Мітрапаліт  Веньямиін усьміхнўся мне і  паклаў сваю руку мне на голаў. Яго тоненькая, здаецца празрыстая рука, нечакана цёплая, нават гарачая.  Мне стала цёпла і  лагодна на сэрцы.  Вярталіся мы ў цудоўным настроі  з удзячнымі  малітвамі   і  царкоўнымі  сьпевамі .
     Дзякуй Табе, наш Нябесны Айцец , за цудоўную пілігрымку, за такое незвычайнае  віньшаванне з надыходзячым днём нараджэння!