Праводзiны лета
Далібог, гэты іншы Сусвет, а як назваць іначай? Я ўзняў вочы на цёмнае шэрае неба і глыбока ўздыхнуў. Ніякіх лішніх раздражняючых гукаў і святла, не пахне смуродам, уся напружанасць вялікага гораду там і засталася. Вочы адпачывалі: акрамя неба, я бачыў толькі постаці дрэваў і будынкаў.
Вецер даволі моцны – балаў шэсць па Бофарту. Шум дрэваў, якія ён турбаваў, нагадаў мне марскі прыбой, хаця на мора я пакуль так ніколі і не трапіў. На дзіва, было вельмі цёпла, градусаў дзевятнаццаць; надвор'е для апошніх дзён верасня незвычайнае. Можна сказаць, лета ўхапіла яшчэ адзін месяц.
І зноў гукі, гукі, гукі. Флюгер ажно зайшоўся ад хуткіх рухаў паветра. Чутна, як спявалі апошнія цыкады. Дзесьці побач блукала чорнае кацянятка, але шукаць яго зараз у цемры – марная справа. Я не хваляваўся за нашага гадаванца, бо не такі ён ужо і малы – здаецца, месяцаў шэсць. Далёка за агародамі забрахалі сабакі – звычайная вячэрняя пераклічка.
Вось быццам бы і адпачынак, але мне было неяк неспакойна. Цікава, ці дарэчы ўзгадаць такія нашыя словы, як «фатыга» і «мітрэнга»? Я зірнуў на гадзіннік і зноў здзівіўся – усяго толькі палова на восьмую. А ўлетку ў гэты час мы выходзілі гуляць, бо сыходзіла спёка – самы прыемны час для шпацыраў ці вандровак. А сёння сонца зайшло амаль гадзіну таму.
Шум далёкай шашы нагадаў мне, што цывілізацыя нікуды не падзелася, яна зусім побач. Тут жа пачуўся і грукат з боку чыгункі: набліжаўся грузавы цягнік, я адразу пазнаў гудзенне электравоза.
Чаму ж я замаркоціўся? Але адказ не прымусіў сябе доўга чакаць. Калі і праводзіць лета, то менавіта сёння. Можа, прагучыць і фаталістычна, але так цёпла ўжо не будзе. Прырода рыхтавалася да зімы.
27 верасня 2024, Яроміна;
29 верасня 2024, ноч, Гомель, Шведская Горка;
30 верасня 2024, Гомель.
Свидетельство о публикации №224093001524
Дзякуй, Аляксандр.
Марина Павлинкина 01.10.2024 16:48 Заявить о нарушении
Александр Чепа 01.10.2024 23:30 Заявить о нарушении