Стаялi,амаль пасяродку,
на шляхе жыццевым, сiроткi
на iх горкi плач и жалебы,
спусцiлiся з неба Анелы.
-Чаму вам так горка,чаму адзiнока?
Нашто вы звярталiсь да Бога?
-Таму мы так плачам,таму нам так горка,што мы у гэтым свеце-сiроткi.
-Сiроткi малыя,а дзе ваша мацi?
-Яна не хацела нас знацi.
-Сiроткi малыя,а дзе бацька ваш?
-Яму,як и мацi,усероуна да нас.
Нас людзi чужыя кармилi,расцiлi,не у родных дамах.
А тварау матуляу радных i бацькоу,
нiхто з нас не бачыу i у снах.
-Бяздомныя пташкi
казалi Анелы
-Як можна такое тварыць!
Навошта вам,людзi,сваiх родных дзетак
з маленства няшчасцiць,губiть.
Нашто вам,сiроткi,нясцi цяжкi крэст,
нашто вам,сiроткi,цярпець чужы грэх.
Збiрайцеся з намi,да Бога у Рай,
а вашы бацькi-пагiбаюць,няхай,
Бо грэх,той нiколi не вымалiць мацi,якая пакiне дзiцяцi!
Замоукли ciроткi,на тварах жальба.
Як,вернецца мацi,а нас тут няма...
Сiроткi
© Copyright: Ирина Шмелева 76, 2024
Свидетельство о публикации №224112901764
Свидетельство о публикации №224112901764
Рецензии