Грэе печка,смалiць свечка
у дрэуняй хаце-цiшыня,
кот пухнаты,грэе лапы
вочы сплюшчыушы,драмя.
У вуглу,пад самым крыжам,
рушником прiкрытая,
вобраз на Iкону Божыю
у ручную вышыты.
Па сцянам шпалерау шэрых,
чорна-белае жыцце
ад гадоу,краеу зжауцелых,
фота разам усiх жыльцоу.
Уздоуж сцяны,маленькi коурык
койка,белы падаконнiк
пасяродку стол,два стула,
на адным сядзiць бабуля.
Хустку зняла з галавы
у руцэ-канверт стары
на стале пiсьмо ляжыць,
па щацэ сляза бяжыць.
Доугi срок таго пiсьма,
а другiх,няжаль,няма....
41 першы-45 пяты,
вось ен Век-злабы праклятай!
Годы плача мацярэй
днi праклена i смярцей.
Час бясмерця,час надзеi,
барадзьбы,цярпення,веры.
Не забыты,не прашчоны,
усенародны час Вайны!
Трэба помнiць,жыць и помнiць,
каб нiколi на Зямлi
паштальены з пахаронкай,
адрасата не знайшлi.
Трэба помнiць..
© Copyright: Ирина Шмелева 76, 2024
Свидетельство о публикации №224112901772
Свидетельство о публикации №224112901772
Рецензии